Bir bıçak gibi kesildi uykum. Uyandım ve yüzme bilmiyordum, birçok şeyi sevmiyordum. Yürümeye başladım sonra, sona doğru yürümeye. Ellerimi uzatsam elimi kesse, tatlı dil döksem dilimi çiviyle yere sabitlese, ağzıma acılar sürse. Varlık sahasından beni sürse, beni kelimelerimle lanetlese. Yeniden kelimeler yüklese, ezberimi kirletse. Tüm inandığım gerçeklerin yalan olduğunu bir bir söylese. Göz kapaklarıma iğneler batırsa gözlerim bir daha sahtelere ilişmese. Her yanlışımı kafama vursa kafamda kocaman delikler oluştursa. Belki zihnimde hava alır hem belki kendimden de kaçarım.
Bu yazıyı ben sana yazdım ama tıpkı uykum gibi o da kaçtı. Sen kaçtın. Herkes kaçtı bir tek ben kaldım kendimle bari beni de alsaydınız. Kendimle basa çıkamam ki ben...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder