Üstüm başım yalan içinde, gerçeğin kokusu masallarımın gizlisinde. Benim masallarımda peri tozları yok, benim masallarımda uyuyan güzel yok, bırak onu ne uyuyacak bir güzel ne de uyunabilecek bir yer var. Benim masalımda gerçekler yer alır. Gerçeklerin ayağı benim masalımda yere basar, insanlar gerçeklerden korkarlar ve masallarımın yanından geçmezler. Gerçekler onların canını acıtır, saklıda kalmışlarına ışık tutar. Bu ışık, yüreği ıslanmamışların gözlerini kör eder. Gene bu ışık her şeyi aydınlatır, yumuşak bir ışıktır kullanmayı bilene. Benim masalım zihnimi zorlar, oraya güç bela sığar. Benim masalım benim cennetimdir, herkese elma servisi olmayan. Şarkılar yer tutar benim masalımda, envai çeşit yemekler ve güzel arkadaşlıklar. Bütün hayvanlar vardır masalımda yalnız yılanlar yoktur, onlardan korkarım. Onlar masalımın sınırlarının dışında ve benim masalımın sınırı yok. Arı kuşları, kırlangıçlar süsler gökyüzünü, balıklar suya hareket katar rüzgârsız yarınlarda. Gölgesini ve kendisi sevdiğim bütün ağaçlarda burada. Burada evler kitaplardan yapılma, tabi tatlıdan evlerde var Hansel ve Gratel’den neyim eksik. Salıncaklar bulutlara değiyor daha hiç düşen de olmadı, daha kimse binemedi çok yazık. Ben de binmedim. Üstümü temizlemem lazım önce, zaten annem de hep kızardı zaten bana. Kötü düşünmelerimden kurtulmam lazım, onlar benim lanetim. Her ne kadar hepsini tek tek sevip büyütsem de. İnsanlıktan kurtulmam lazım sonra en büyük yalandan ve yalancıların sofrasından. Belki böylece matsyanyaya tersine döner, işte o zaman masalım zihnimden çıkar ve dünyaya yayılır, herkesin olur. Çocuklar yataklarının altındakilerden korkmaz, onlara masalımı anlatırlar belki. Ve derin bir uykuya yatarlar birlikte, düşleri güzel olanlardan.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder