bir ölünün kalp çırpıntıları

çok olmamıştı deli gibi sevdiğinden geçeli toprak altına gireli

dört tarafı tahtalar arasına sıkışmış kalbin

unutmuş bile nereden geldi kimdi

bir zamanlar çarpar mıydı deli gibi sever miydi

şimdi kan odalarına toprak yığılmıştı

bir sevdiği vardı ondan sonra yolu yarılamıştı

daha zamanı vardı o ise sevgiliye susamıştı

mezarına alkol döken serseriler işe yaramazdı

güneş bile ona sönük kalırdı

o buralara yabancıydı kara toprak değil ışık arardı

ceplerinde bir zamanlar umut varken şimdi topraktaydı

beklenmeyen bir anda bir ışık huzmesi saçıldı

kalbi bile şaşırdı heyecanlandı

mezarda bile olsa gelen yardı yarındı

yardan düşmekten kaçınılmazdı

kan kalbe hücum etti sevdiği gelmişti

kalp sahibine biat etti toprağı odalarından def etti

bir gayret kalp yeniden dirildi

sahibine seslendi

sahibi ise sadece oradan geçmekteydi

kalp inledi inledi toprakla sevişti

ve yenildi